هستۀ اولیۀ دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی دانشکدۀ مخابرات است که در سال ۱۳۰۷ شمسی در محل فعلی دانشکدۀ مهندسي برق دانشگاه تأسيس و در سال ۱۳۱۸ اساسنامۀ آن به تصويب مجلس شوراي ملي وقت رسيده است. دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی با ساختار فعلی، در سال ۱۳۵۹ و به‌دنبال تصویب ستاد انقلاب فرهنگی طي ادغام ۹ مرکز آموزش عالي با عنوان مجتمع فني و مهندسي، بنياد نهاده شد و سپس در سال ۱۳۶۲ نام آن به «دانشگاه فني و مهندسي» تغيير يافت. تغيير نهايي نام دانشگاه به عنوان فعلي، به سال ۱۳۶۷ برمي‌گردد که در آن سال، دانشگاه به نام دانشمند پرآوازۀ اسلامي و ايراني، حکيم خواجه نصيرالدين طوسي، مزين شد. هم‌اکنون دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی با ۱۱ دانشکده، به فعالیت‌های پربار آموزشی خود ادامه مي‌دهد:
مهندسي برق، مهندسي مکانيک، مهندسي عمران، مهندسي هوافضا، مهندسي صنايع، مهندسي نقشه‌برداري، مهندسي کامپيوتر، مهندسي و علم مواد، رياضي، فيزيک، شيمي.
دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی درحال‌حاضر ۲ قطب علمی، ۱۹۴ آزمایشگاه پژوهشی و آموزشي، ۱۳ مرکز پژوهشي، ۳ گروه پژوهشي، ۶ پژوهشکده، ۱۱ شرکت دانش بنيان و ۲۸ شرکت مرکز رشد دارد که در زمينه‌هاي تخصصي دانشگاه فعاليت مي‌کنند. باتوجه‌به سیاست‌های راهبردی دانشگاه در یک دهۀ گذشته، دوره‌های تحصیلات تکمیلي دانشگاه در سال‌هاي اخير تقويت شده است و بيش از ۴۰درصد کل دانشجويان دانشگاه در مقاطع کارشناسي‌ارشد و دکتري تحصيل مي‌کنند. درضمن دوره‌هاي آموزش الکترونيكي دانشگاه همگي در مقطع كارشناسي‌ارشد فعال‌اند. همچنين دانشگاه با اجراي چندين دورۀ بين‌المللي مشترك در مقاطع كارشناسي‌ارشد و دكتري با برخي از دانشگاه‌ها در كشورهاي انگلستان، فرانسه، هلند، آلمان و روسيه همكاري نزديك داشته است. در يك دورۀ كارشناسي هوافضا چند سال است فعاليتي مشترك با دانشگاه ماتي روسيه در پيش گرفته است.
